Retoryka, jako sztuka przekonywania w mowie i piśmie, ma swoje korzenie w starożytności i przez wieki była przedmiotem zainteresowania wielu filozofów i uczonych. Mimo że w XIX wieku zniknęła jako obowiązujący przedmiot szkolny, w XX wieku powróciło zainteresowanie nią, ze względu na potęgę słowa w oddziaływaniach politycznych, propagandowych, masowej komunikacji, mediach i reklamie.
Retoryka może być wykorzystywana jako narzędzie docierania do uczestników szkoleń oraz jako sposób wzbogacania własnego słownictwa i rozwoju kompetencji językowych. W szczególności, może być przydatna przy przygotowywaniu i prezentowaniu wykładu, składającego się z czterech części: wstępu, zapowiedzi treści, właściwej treści i zakończenia.
Zakończenie jest bardzo istotnym elementem każdego wystąpienia, niezależnie od tego, czy jest to krótki wykład, czy też całe szkolenie. Jest to ostatnia okazja do podsumowania treści i zaakcentowania głównych myśli lub ustaleń. Retoryka może być wykorzystywana w zakończeniu, poprzez wykorzystanie jednej z figur retorycznych, takich jak porównania, przykłady, narracja czy dowcip.
Jednak należy pamiętać o bardzo ważnej zasadzie, że „koniec bez zakończenia jest niedobry, ale zakończenie bez końca jest okropne”. Zakończenie powinno być zwięzłe, precyzyjne i mocne, aby maksymalnie realizować zamierzone cele.
Język przekazu jest jednym z najważniejszych narzędzi oddziaływania trenera i stanowi istotny element społecznych kompetencji osób zajmujących się szkoleniami. Poprzez doskonalenie umiejętności przekazu i przekazywanie wiedzy, trener wpływa na sposób posługiwania się językiem ojczystym i kształtuje pośrednio kulturę osób, z którymi pracuje. Przyjmuje się więc część odpowiedzialności także za tę sferę rozwoju ludzi.
